Van het weekend liet een vriendin me een stukje lezen uit het boek Een vrouw naar Gods hart, van Elizabeth George:
“Een werkende vrouw kan haar lunchpauze gebruiken om met anderen te kletsen, om te roddelen en naar oppervlakkig gekwebbel en geklaag te luisteren, of ze kan deze tijd gebruiken om naar het postkantoor te gaan, om naar de supermarkt te gaan voor houdbare producten, om belangrijke telefoontjes te plegen of een van de talloze andere dingen die haar in staat stellen naar huis te gaan op het moment dat haar werkdag erop zit.”
Het is ongetwijfeld een heel goed boek, ik heb de rest niet gelezen, maar dit is zo’n beetje het slechtste advies als je serieus met christen zijn op je werk aan de slag wilt!
Pauzes zijn juist bij uitstek geschikt om relaties met je collega’s op te bouwen.
Bovenstaande advies is voor de gezinssituatie waarschijnlijk wel prettig maar als het gaat om je collega’s zijn er betere invullingen voor je pauze:
Lunch samen. Juist door samen te eten kun je over niet-werkgerelateerde dingen praten, kun je ontdekken wat ze bezighoudt.
Voetbal samen. Bij mijn vorige werkgever gingen we om 15 uur altijd even een kwartiertje voetballen, naast frisse lucht bracht dat ook een ontspannen en gezellige sfeer.Wandel samen. Door met een paar collega’s te gaan lopen kun je al pratende elkaar beter leren kennen.
Wandel alleen. Als het niet mogelijk is om iets samen te doen, ga dan alleen. Loop rond het gebouw en bid voor je collega’s.
Wees creatief. Bij een klant van mijn vorige werkgever stond een flipperkast in het kantoor. Terwijl iemand aan het flipperen was hadden de wachtenden de gelegenheid om te kletsen.
Dit is slechts een greep uit de mogelijkheden.
Hoe besteed jij je pauze? Lukt het om daardoor relaties met je collega’s op te bouwen?
