In dit gastartikel zet Brad Harmon van The Christian Entrepreneur vraagtekens bij de rol van religie op de werkvloer.

Waarom dringen christenondernemers er zo op aan om hun geloof in hun bedrijven te brengen?

Waarom kunnen christenen hun religie niet gewoon buiten de werkplek houden?

Heb je deze of soortgelijke vragen wel eens gehoord? Misschien heb je ze zelf wel eens gesteld?

Het is het zeker waard om hierover te praten. Laten we het eens van verschillende kanten bekijken:

Vanuit het perspectief van de christen

Om de christenen te verdedigen: het is een beetje vreemd om iemand te vragen zijn geloof bij de voordeur achter te laten. Of dit is een grove miskenning van de rol die geloof speelt in iemands leven, óf het is een bewuste discriminatie van de grote groep christenen binnen onze zakenwereld.

Christenen die het voorbeeld van Christus en het onderwijs van de Bijbel volgen, zouden de beste werknemers en zakenmensen moeten zijn die er bestaan. Zij zouden hun werk vrolijk, ijverig, ordelijk, geduldig en eerlijk moeten doen, alsof het voor de Heer zelf is.

Zij zouden nederig, dankbaar, vriendelijk, barmhartig en vergevingsgezind moeten zijn. Welke werkgever zou zo iemand niet als werknemer willen? Sterker nog, zou je niet willen dat al je medewerkers zo zijn?

Vanuit het perspectief van de zakenwereld

Ja, maar waar zijn deze mensen dan? Dit zijn niet de christenen die we aangenomen hebben. Eigenlijk zouden we willen dat onze christelijke arbeiders meer waren zoals ... nou ja ... christenen.

In plaats daarvan zijn de meesten maar al te bereid om hun christelijk geloof bij de voordeur achter te laten. We weten bijna zeker dat de meesten van hen het gewoon opzetten als ze op zondag de kerk binnengaan en het terug ophangen als ze weer naar buiten gaan, tot ze het de volgende zondag weer nodig hebben.

De christenen die we zien zijn veroordelend, lui en kijken met minachting op ons neer. Iedereen die het niet met hen eens is gaat naar de hel, en dit vertellen ze ons nog vrolijk ook.

Zij zijn de eersten die vroeg naar huis gaan, zitten middenin de meeste roddelcircuits en als ze een keer moeten overwerken hebben ze altijd iets van de kerk waarbij ze aanwezig moeten zijn. Bovendien proberen ze om mijn personeel te bekeren. Dat is niet waarvoor we ze betalen.

Waarom zouden we meer werknemers zoals deze willen? Serieus, waarom?

Vanuit Gods perspectief

Echt waar? Dacht je dat ik voor God zou gaan spreken? Ik ben gevleid. Ok, ik heb deze subtitel neergezet dus laten we eens raden hoe het eruit ziet vanuit Gods perspectief. Het moet Zijn hart breken. Christus zei dat we Zijn volgelingen zouden herkennen aan de liefde die ze voor elkaar hebben. Het was Christus die in het zand bleef tekenen toen de overspelige vrouw voor Hem werd gebracht.

Ze was duidelijk schuldig, en het was duidelijk bedoeld om Hem in de val te lokken, maar Hij heeft haar niet veroordeeld. Hij bleef alleen maar in het zand tekenen totdat de mannen weggingen, één voor één, van de oudste tot de jongste. Ooit afgevraagd wat Hij schreef?

Ik denk dat Hij hun namen in het zand schreef, in dezelfde volgorde als ze de vrouw beschuldigd hadden en dat toen Hij zei: "Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen," Hij hun zonden naast hun naam begon te schrijven. Wie weet of dat echt gebeurd is? Het zou in Zijn patroon passen.

Christus sprak zelden op een harde manier, behalve tegen de religieuze leiders van toen. Ik kan me niet één geval herinneren, behalve in de vorm van een gelijkenis.

Vanuit mijn perspectief

Christus ging niet licht om met de zonde. Hij breidde overspel uit met lust, moord met gedachten daaraan en Hij verhoogde de eisen van de wet. Het is niet dat Christus niet geloofde in de hel. Hij sprak er vrij veel over, maar alleen tot degenen die kwamen om Zijn boodschap te horen.

Het zijn niet alleen de naam-christenen die het merk “christenen” vandaag de dag aantasten. Het zijn ook de echte christenen die, hoewel zij een grote schuld vergeven zijn, zoeken naar diegenen die deze schuld nog hebben om hen te straffen.

Ze zijn deze gelijkenis vergeten, en ze zijn vergeten om de balk uit hun eigen oog te verwijderen. Zij gaan door met hun veroordelingen, ondanks de waarschuwing van Christus dat de maat waarmee we meten ook op ons zal worden toegepast.

Ergens onder weg zijn we begonnen te kijken naar de wereld als onze vijand, of erger nog, dat God hun vijand is. Romeinen vertelt ons, dat toen wij nog vijanden van God waren, Hij Zijn Zoon zond om voor ons te sterven. Wij waren Zíjn vijanden, en niet andersom.

Laat religie bij de deur, neem Christus mee naar binnen

Ik besef dat niet iedere christen zo slecht is als hierboven beschreven, maar de meeste zijn ook zeker niet het rolmodel dat ik hierboven beschreef. Evangelische christenen, zoals ik, moeten bedenken dat we niet de opdracht hebben om iedereen te bekeren, maar om het evangelie te verkondigen, het goede nieuws. We hebben de opdracht om onze naaste lief te hebben als onszelf.

Paulus leerde ons dat we geen lippendienst aan onze werkgevers moeten bewijzen, maar dat we moeten werken alsof het voor de Heer is. Wees de beste werknemer, baas, werkgever die je kan zijn. Wees vergevingsgezind, liefdevol, nederig en bewogen. Ga die extra mijl.

Kortom, breng Christus mee naar het werk, maar laat religie bij de deur achter.

Over de auteur: Bradley A. Harmon is oprichter van The Christian Entrepreneur en helpt MKB-bedrijven Bijbelse principes toe te passen op social media, ondernemerschap en de werkplek.