Heel veel niet-christenen vinden het irritant dat christenen proberen “hun geloof op te dringen.” Misschien moeten we daar maar eens mee stoppen dan...

Ja maar, we hebben toch de opdracht om het evangelie te vertellen? Klopt. En staat niet in 2 Tim. 4:2 dat we de boodschap moeten vertellen of het nu gelegen of ongelegen komt? Klopt ook.

Het probleem is ook niet wat we doen, maar waarom we het doen. Ik ben ervan overtuigd dat één van de belangrijkste redenen dat niet-christenen het gevoel krijgen dat we het geloof opdringen is omdat veel christenen dit vanuit een schuldgevoel doen. Hoe vaak wordt ons niet verteld dat de velden wit zijn om te oogsten en dat er zo weinig arbeiders zijn? Hoe vaak worden we niet opgeroepen om meer te evangeliseren? Hoe vaak wordt ons niet verteld dat de nood zo hoog is? Hoe vaak horen we niet van het stranden van 1 op de 3 huwelijken? Hoe vaak krijgen we niet de cijfers te zien van het aantal criminelen onder de 18 jaar, het aantal abortussen dat uitgevoerd wordt etc? Hoe vaak gaan we vol goede moed van een kerkdienst of (opwekkings)samenkomst naar huis om maandagavond teleurgesteld te concluderen dat het “weer niet gelukt” is om iemand over Jezus te vertellen? Herken je dit?

Hoe goed bedoeld en waar deze oproepen en bewustwordingen ook zijn, het effect is dat we een faalgevoel krijgen. We denken dat we het als kerk of Lichaam van Christus slecht doen omdat er zoveel onrecht is, zoveel geestelijke armoede, zoveel geweld, zoveel seksualisering. Van daaruit gaan we vervolgens aan de slag om mensen over Jezus te vertellen. Vanuit het schuldgevoel dat er zo weinig arbeiders zijn. Vanuit het idee dat jij niet wil horen bij die groep die niet in de oogst bezig is, maar erbuiten staat te kletsen. Je gaat mee op de zoveelste evangelisatie-outreach terwijl je eigenlijk andere afspraken had of liever thuis wilde zijn na een drukke werkweek.

Begrijp me niet verkeerd. Evangelisatie is goed, ik ben ontzettend blij met evangelisatie-acties, en er zijn inderdaad weinig arbeiders. Waar ik het over heb is de insteek. Ik geloof dat we mogen getuigen vanuit liefde. Paulus schrijft aan de gemeente in Korinte: “Wat ons drijft is de liefde van Christus (...)” (2 Kor. 5:14). Niet vanuit een schuldgevoel of plichtsbesef, maar vanuit de liefde van Christus.

De meest gebruikte bijbeltekst bij evangelisatie is ongetwijfeld Joh. 3:16: “Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” Jezus spreekt dit uit tegen één van de Joodse leiders, Nikodemus, een Farizeeër die hele dagen het oude testament bestudeerde, die een leraar van het volk Israël was. Deze man begreep dit niet, hij kon het niet vatten. Jij wel?

God had de wereld, de mensheid, zo lief dat Hij zijn Zoon heeft gegeven. God had jou zo lief dat Hij zijn Zoon heeft gegeven! Heb jij die liefde ontvangen? Drijft die liefde jou ook om dit aan anderen te vertellen? Of is het een plicht die uitgevoerd moet worden?