Tijdens de Bataafse omwenteling in 1795 werd een begin gemaakt aan de scheiding van kerk en staat. Deze werd langzamerhand steeds verder doorgevoerd tot in 1983 de financiële relatie tussen de kerk en de staat werd beëindigd.

Deze scheiding heeft ervoor gezorgd dat volgens veel mensen geloof niet in de politiek thuishoort, ook al is dat niet wat de scheiding van kerk en staat daadwerkelijk inhoudt.

In gesprekken met collega’s hadden we het regelmatig over politieke onderwerpen en de moeilijke discussieonderwerpen zoals euthanasie en abortus. Een standpunt dat telkens door enkele collega’s werd verkondigd was dat geloof niet in de politiek thuishoort. De regering beslist over zaken die impact hebben op het volk (lees: mij) en die beslissingen mogen niet vanuit geloofsovertuigingen worden gemaakt: “Dat jij je geloof hebt is prima maar val mij er niet mee lastig.” Je herkent het vast wel.

Grotere scheiding?

Maar is deze scheiding niet veel groter geworden dan alleen tussen kerk en staat, tussen geloof en politiek?

Volgens mij hebben we als christenen een scheiding teweeggebracht tussen kerk en werk. Een fulltime christen (voorganger, kerkelijk werker, evangelist of zendeling) is tenslotte belangrijker (meer heilig) dan de christenen die een “seculiere” baan hebben, toch?

Niemand gelooft dat écht, maar toch is dat een denken dat we vaak wel hebben en in veel kerken/gemeenten ook tot uitdrukking komt. We bidden wel voor de zendelingen die in verre landen het evangelie brengen, voor de voorgangers die de gemeente leiden, voor de tienerleiders die voor jonge schapen zorgen, voor de koster die iedere zondag toch maar weer de verwarming heeft aangedaan. Maar we bidden nooit voor diezelfde tienerleider die door de weeks voor een klas met pubers staat of voor de koster die in de ruwe wereld van de bouw zit.

De Sacred-Secular Divide

Mark Greene noemt deze scheiding de Grote Scheiding, de Sacred-Secular Divide (SSD). De scheiding tussen heilig en seculier. De scheiding die we als christenen zelf hebben voortgebracht.

Hij noemt het voorbeeld van de kerk die zich druk maakt of Harry Potter wel of niet ok is, maar zich niet druk maakt over de ateïstische en immorele literatuur die onze kinderen op de middelbare school voorgeschoteld krijgen. Wel druk maken over onze privé tijd (Harry Potter) en niet over onze publieke tijd (literatuur op school).

Hebben we als christenen ervoor gezorgd dat geloof voor ons privé leven is en niet voor heel ons leven?

Mark Greene noemt gebrekkige theologie als oorzaak. Gebrekkige theologie over de schepping, over de voorganger, over de kerk en over discipelschap.

Ik zal deze oorzaak nu niet verder uiteenzetten maar ik denk dat je een idee hebt van wat ik bedoel. Een medestudent zei me eens dat geloven een hobby is; hij had zijn voetbal en ik had mijn geloof. Hebben we geloven werkelijk tot een hobby gemaakt?

Lees meer over de Sacred-Secular Divide of download The Great Divide: Overcoming the SSD Syndrome (pdf).

Een goede samenvatting van de Sacred-Secular Divide vind je in dit filmpje:

Hoe ervaar jij dit? Is er in jouw kerk/gemeente aandacht voor je werk? Ben je je bewust van deze scheiding?